Elly zag eens bomen groeien
Elly zag eens bomen groeien
Oh, als een kathedraal zo groot.
’t Schijnt dat Ekelen daar wil bouwen,
En dat lijkt misschien wel snood…
Elly, kandidaat-bewoner van Cohousing Ekelen, schreef een zeer gedegen artikel over de verzoening van wonen en natuur onder de titel ‘Cohousing Ekelen en natuur, een ‘én-én’ verhaal‘, dat je elders op deze website kan terugvinden.
We hadden naar aanleiding van dat artikel een boeiend gesprek, waar ik jullie graag in meeneem op deze dag van de biodiversiteit.
Elly, jij bent biologe, en jij verdiepte je in wat er op dit ogenblik groeit, en in de plannen van Cohousing Ekelen?
Inderdaad…
Als je kennismaakt met het project en een luchtfoto van het gebied bekijkt, valt meteen op, dat het perceel waarop Cohousing Ekelen gaat bouwen, voor ongeveer de helft met bomen begroeid is.
Dat het ‘bos’ moet wijken voor bouwen, roept natuurlijk vragen op, ook al ligt het volgens het gewestplan in woongebied…
En jij ging ter plekke inventariseren wat er allemaal groeide?
Ter voorbereiding had ik al oude topografische kaarten en luchtfoto’s uit de jaren ’70 bekeken, het bodemprofiel bestudeerd…
En daaruit werd duidelijk dat het bos dat ongeveer de helft van ons perceel bedekt, van erg recente oorsprong is.
Vermoedelijk evolueerde het bos spontaan uit heide, zonder enig beheer.
Maar toen we ter plaatse gingen kijken, bleek dat bos enorm teleurstellend:
Dankzij de oude houtkant van Zomereik aan de rand van het perceel, en enkele verspreide
exemplaren Zomereik en Ruwe berk is het bos nog nét geen monocultuur van Amerikaanse
vogelkers (Prunus serotina). In de volksmond heet hij ook wel ‘bospest’: het is één van de meest invasieve exoten van Europa. De bodem is bezaaid met tapijten van duizenden vogelkers-zaailingen. Hij gedraagt zich in ons bos zo invasief dat, naast bramen en klimop, inheemse soorten amper kansen krijgen.
De dominantie van Amerikaanse vogelkers zet een rem op de lokale biodiversiteit. Ook voor de omgeving is dit geen goede zaak: vogels en zoogdieren eten immers de bessen en verspreiden de plant tot ver buiten onze perceelgrenzen.
De conclusie is dus, dat die Vogelkers best verwijderd wordt?
Ja, het verwijderen van de Amerikaanse vogelkers zal een enorm karwei zijn met een lange periode van nazorg, waarbij we regelmatig zaailingen zullen moeten uittrekken om hergroei tegen te gaan.
We willen wel alle hout van de bomen die geveld worden ter plekke houden en een functie geven:
Stevige stammen kunnen dienst doen als constructiehout voor de kleinere bijgebouwen en in de tuin.
We gaan er creatief mee aan de slag in het houtatelier, maken er spel- en zitelementen mee voor de speelzones en de minst waardevolle delen worden verhakseld voor paadjes, gebruiken we als brandhout in de bakoven, of verwerken we in takkenrillen.
En de toekomst?
Op de korte termijn zal het er natuurlijk even niet zo fraai uitzien, maar we planten zo snel mogelijk nieuwe bomen aan, en kiezen dan inheemse soorten die van nature groeien in de Eiken-Beukenbossen op zure bodem.
Op onze bodem voelen soorten als Zomereik, Wintereik, Beuk, Ruwe berk, Gewone esdoorn, Gewone es en Zoete kers zich perfect thuis, en vormen de basis voor een struiklaag met hazelaar, Gelderse roos en haagbeuk, en in de kruidlaag passen Wilde kamperfoelie, Blauwe bosbes, Lelietje-van-dalen en Dalkruid.
Op onze site integreren we ook een wadi, kruidentuin, moestuin, serre, bloemen, fruitbomen, een eetbare rand en nog zoveel meer. Waar geen specifiek nutsgebruik komt, behouden we het schrale grasland met vandaag al interessante soorten zoals Muizenoor en Klein Vogelpootje.
Ik wil het eigenlijk graag als volgt samenvatten:
‘Cohousing Ekelen gaat ontbossen, maar in feite verwijderen we een invasieve exoot, waarna we actief kansen zullen creëren voor het herstel van de biodiversiteit!’
0 reacties